Czy rzeczywiście mamy do czynienia z epidemią otyłości?

Zacznijmy od definicji nadwagi i otyłości. Są to stany związane z nieprawidłowym lub nadmiernym gromadzeniem się tkanki tłuszczowej. Otyłość dorobiła się nawet swojego miejsca w Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych ICD-10 (obecnie ICD-11). Określona jest ona tam jako “choroba spowodowana nadmierną podażą energii”.

Do określenia prawidłowej masy ciała, nadwagi i otyłości WHO zaleca wskaźnik masy ciała (BMI). Nie jest on idealny np. na jego wartość wpływa także masa mięśni (czyli osoba mająca dużą objętość tkanki mięśniowej może spełniać kryteria np. nadwagi).

Według BMI prawidłowa masa ciała to 18,5-24,9, nadwaga – 25,0-29,9, otyłość od 30,0

Pięćdziesiąt lat temu na świecie niedobór masy ciała (BMI poniżej 18,5) był dwukrotnie częstszy niż otyłość, obecnie otyłość jest częstsza niż niedowaga.

Według WHO na otyłość i nadwagę choruje obecnie 2 miliardy dorosłych, co odpowiada 39% dorosłych (czyli prawie co druga/trzecia osoba będzie chora na otyłość lub nadwagę). Na otyłość choruje 0,5 miliarda dorosłych, co stanowi 13% dorosłych.

Zatem należy zgodzić się z tym, że mamy do czynienia z epidemią otyłości. Przyjmuje się, że epidemia zaczęła się w USA już w latach 70 XX wieku, a potem zaczęła się rozprzestrzeniać na większość krajów świata.

Bibliografia

1. Obesitologia kliniczna, redakcja prof. dr hab. n. med. Magdalena Olszanecka-Glinianowicz