Najwięcej przeziębień obserwuje się w okresie jesienno-zimowym. Czynnik etiologiczny zależy od okresu. Rinowirusy dominują wczesną jesienią (w całym sezonie stanowią aż 30-50% przyczyn przeziębienia), w październiku i listopadzie dominują wirusy paragrypy, a w zimie RSV, koronawirusy, wirusy grypy, ludzkie metapneumowirusy.
Do zakażenia dochodzi drogą kontaktową (czyli np. przez ręce - rinowirusy potrafią przetrwać na skórze 2 h po tylko 10s kontakcie) i drogą kropelkową (kaszel, kichanie).
Objawy zależą od wieku chorego. U niemowląt najczęściej obserwuje się wodnisty wyciek z nosa, gorączkę, problemy z karmieniem, w wieku szkolnym przekrwienie błon śluzowych, katar, kaszel, ból gardła, stan podgorączkowy.
Leczeniem jest leczenie objawowe, nie należy stosować antybiotyków. Przy katarze nie zaleca się ksylometazoliny, jak już to maksymalnie 5 dni- inaczej dochodzi do zjawiska tachyfilaksji (będzie się to objawiało tym, że jak przerwiemy stosowanie leku wyciek z nosa będzie się zwiększał i będzie błędne koło).
Szczepienia przeciw grypie ma ważne znaczenie w ograniczaniu szerzenia się infekcji o tej etiologii.
Pamiętajmy, że dzieci do 6 roku życia mogą chorować 8 razy/rok na przeziębienie (trwające do 2 tyg). Jest to norma, tak dziecko nabywa odporności.
Literatura
- Pediatria, red. Jacek J. Pietrzyk i Przemko Kwinta, WUJ, Kraków 2018