Hemochromatoza należy do jednej z najczęstszych chorób genetycznych dziedziczonych autosomalnie recesywnie. Jest to choroba metaboliczna. Jej przyczyną może być mutacja różnych genów jednak w 80% dotyczy mutacji HFE.

Hemochromatoza występuje średnio u 500/100 000 osób, częściej dotyka mężczyzn. Penetracja mutacji genu HFE zależy od płci (jest wyższa u mężczyzn) i wieku ponieważ wzrasta wraz z wiekiem.

Skutkiem mutacji jest zmniejszenie produkcji hepcydyny, przez co dochodzi do:

  • Niekontrolowanego wchłaniania żelaza z jelit
  • Niekontrolowane uwalnianie żelaza z makrofagów

Nadmiar żelaza zostaje zmagazynowany, szczególnie w:

  • Wątrobie- to prowadzi do jej włóknienia a z czasem do rozwoju raka wątrobowokomórkowego
  • Sercu
  • Stawach
  • Trzustce
  • Przysadce
  • Skórze

Dochodzi do przeładowania tych tkanek. Objawy pojawiają się zwykle po 40 roku u mężczyzn i 50 roku życia u kobiet.

Pierwsze obawy zwykle są nieswoiste. Może to być zmęczenie, osłabienie, spadek libido, bóle stawów.

Późne objawy to efekt uszkodzenia narządów. Dochodzi do:

  • Przewlekłego zapalenia, marskości wątroby
    ◦ Żółtaczka, wodobrzusze, nadciśnienie wrotne
    ◦ Podwyższenie ALT, AST
  • Niedoczynność przedniego płata przysadki
    ◦ Impotencja
    ◦ Zaburzenia miesiączkowania
    ◦ Przedwczesna menopauza
  • Niedoczynność tarczycy
  • Cukrzyca
  • Kardiomiopatia
  • Szarobrązowe zabarwienie skóry

W badaniach laboratoryjnych obserwuje się podwyższone wysycenie transferryny żelazem, wzrost stężenia Fe w surowicy, wzrost ferrytyny, podwyższenie ALT,AST.

W badaniach obrazowych widoczne są uszkodzenia narządowe a badania genetyczne pozwalają na wykrycie mutacji patogennych.

Aby postawić rozpoznanie niezbędne jest wykazanie przeładowanie ustroju żelazem oraz potwierdzenie mutacji patogennej w badania genetycznym.

Podstawową terapią w hemochromatozie jest flebotomia czyli upusty krwi. Leczeniem 2 rzutu jest stosowanie leków chelatujących żelazo. Leczenie trwa przez całe życie.

Literatura:

  1. Interna Szczeklika 2022. Podręcznik chorób wewnętrznych. Pod red. P. Gajewskiego, A. Szczeklika. Wydanie 13. 2022