Bakteryjna waginoza jest jedną z trzech najczęstszych przyczyn infekcji pochwy (obok kandydozy i rzęsistkowicy). Jest wynikiem zaburzeń flory bakteryjnej pochwy. Beztlenowe bakterie zaczynają się namnażać i przeważają pałeczkę kwasu mlekowego.
Jest to często choroba, ponieważ może wystąpić u nawet 40% kobiet raz w życiu.
Najczęściej izolowanym patogenem jest Gardnerella vaginalis.
Zmianę w biocenozie pochwy mogą być powodowane przez:
- Zmiany stężenia estrogenu (ciąża, menopauza, hormonalna terapia)
- Nieprawidłowa higiena (stosowanie np. irygacji pochwy)
- Przewlekła antybiotykoterapia
- Zabiegi ginekologiczne
Bakteryjną waginozę częściej rozpoznaje się u kobiet;
- Aktywnych seksualnie
- Z zaburzeniami immunologicznymi
- Palącymi papierosy
- niskim statusie socjoekonomicznym
Najczęściej przebieg jest bezobjawowy. Jeśli są zgłaszane objawy to zwykle dotyczą zmian w charakterze wydzieliny. Przybiera ona barwę białawo-szarą o zapachu rybim (zapach staje się intensywniejszy po użyciu KOH). Może pojawić się zaczerwienienie, dyskomfort, świąd. Powikłania to np. zapalenie narządów miednicy mniejszej, powikłania w ciąży (np. przedwczesne pęknięcie wód płodowych, poród przedwczesny), infekcja układu moczowego.
Diagnostyka opiera się na badaniu ginekologicznym, obrazie klinicznym. Pomiarze pH (w tym przypadku pH jest wyższe niż 4,5), test aminowy, badanie mikroskopowe preparatu, w którym możliwa jest ocena składy flory (komórki jeżowe).
W diagnostyce różnicowej powinno uwzględnić się inne najczęstsze infekcje pochwy, czyli kandydozę oraz rzęsistkowicę.
Leczenie opiera się na antybiotykoterapii. W ramach profilaktyki powinno się usunąć czynniki ryzyka, stosować probiotyki.
Rokowanie jest dobre. Nawroty dotyczą do 30% pacjentek w ciągu 3 miesięcy, a wciągu roku nawet połowa pacjentek powróci z tym problemem.
Literatura:
- Położnictwo i ginekologia. Red. G. Bręborowicz. Wydawnictwo PZWL. Wydanie 2. 2017.