POChP czyli przewlekła obturacyjna choroba płuc. To niejednorodna jednostka chorobowa która cechuje się obecnością przewlekłych objawów ze strony dróg oddechowych. Przyczyną tych objawów jest przewlekłe zapalenie oskrzeli, oskrzelików i czasami pęcherzyków płucnych. Prowadzi do postępującego zwężania światła dróg oddechowych.

Najważniejszą przyczyną POChP jest palenie tytoniu, a ryzyko wzrasta wraz z każdym kolejnym papierosem (ale nie każda osoba paląca zachoruje).

Występuje częściej u mężczyzn, zwykle po 40 roku życia.

Główne objawy to:

  • Duszność
  • Kaszel
  • Odksztuszanie plwociny
  • Małe zmiany nasilenia w ciągu dnia


W trakcie przebiegu choroby można zaobserwować zaostrzenia np. w trakcie infekcji wirusowych dróg oddechowych.

Czasami pacjenci skarżą się na łatwe męczenie, osłabienie siły, utratę masy ciała.

W badaniu fizykalnym można zauważyć wydechowe ustawienie klatki piersiowej, Nad polami płucnymi świsty wydechowe, furczenie. Wydech przez zasznurowane usta, palce pałeczkowate. Przyspieszony oddech i akcja serca. Nadkrwistość albo niedokrwistość.

Podstawą diagnostyki jest spirometria. Utrzymanie się wskaźnika FEV1/FVC0,7 po próbie rozkurczowej.

Wybór leczenia zależy od nasilenia objawów oraz ryzyka zaostrzeń.

Leczenie niefarmakologiczne:

  • Zaprzestanie palenia tytoniu
  • Rehabilitacja oddechowa
  • Szczepienia przeciwko grypie, COVID-19, pneumokokom

Podstawą leczenia są wziewne leki rozszerzające oskrzela. Czasami stosuje się leczenia inwazyjne- bullektomię czyli wycięcie pęcherza rozedmowego.
Powikłaniami POChP mogą być: nadciśnienie płucne, niewydolność prawokomorowa serca, czerwienica wtórna, depresja

Literatura:

  1. https://www.mp.pl/interna/chapter/B16.II.3.6