Najczęściej sprawcą jest Borrelia afzelii.
W tej postaci należy potwierdzić przeciwciała w klasie IgG (brak przeciwciał wyklucza ACA), do diagnostyki powinno się także wykorzystać wycinki ze zmian skórnych (celem potwierdzenia DNA bakterii).
Leczenie polega na antybiotykoterapii trwającej 14-21 dni.
Lyme carditis czyli zmiany w mięśniu sercowym w przebiegu boreliozy. Ta postać może wystąpić we wczesnej boreliozie. W porównaniu do ACA ta postać częstej dotyka mężczyzn. Zwykle rozpoczyna się ok 21 dni po zakażeniu, ale może rozwinąć się nawet po 7 miesiącach. Zwykle jest poprzedzona rumieniem wędrującym. Objawia się nagłym początkiem objawów, który związany jest z zaburzeniami przewodnictwa przedsionkowo-komorowego (różne bloki np. blok przedsionkowo-komorowy I stopnia, II stopnia, RBBB, LBBB). Rzadziej dochodzi do zapalenia mięśnia sercowego.
Chorzy objawowi powinni być hospitalizowani. U chorych leczonych antybiotykami objawy powili się cofają.
Niewydolność serca rozwija się u 4-8% tych chorych nieleczonych antybiotykami.
Ponieważ zwykle jest to wczesna postać boreliozy w badaniach serologicznych można stwierdzić przeciwciała z klasy IgM i narastanie przeciwciał klasy IgG.
Zapalenie stawów. W przebiegu boreliozy z Lyme może występować zarówno w fazie wczesnej jak i późnej. W Europie nie jest to najczęstsza manifestacja boreliozy. Dzieje się tak, ponieważ najczęściej dochodzi do zakażenia B. garinii i B. afzelii, które nie mają dużej predylekcji do stawów (3-25%).
Jeśli już wiemy, że nie jest to częsta postać boreliozy w naszym rejonie to zastanówmy się jak się manifestuje. Dolegliwości zwykle dotyczą dużych stawów (zwłaszcza kolanowych), bardzo rzadko dotyka drobnych stawów rąk i stóp. Najczęściej jest to jeden staw, a nie kilka. Są to epizody ostrego stanu zapalnego. Staw jest ocieplony, bolesny, obrzęknięty, czasami zaczerwieniony. Najczęściej ma charakter samoograniczający się, może przechodzić w postać przewlekła, która może doprowadzić do trwałej destrukcji stawów. Dolegliwości mogą mieć także charakter wędrujących, przewlekłych bóli przyczepów i pochewek ścięgien.
Objawy zapalenia stawów ustępują zwykle po leczeniu antybiotykowym. Ta postać wymaga zwykle podwójnej terapii. Najpierw doksycykliną, a następnie ceftriaksonem.
We wczesnej postaci obecne będą przeciwciała IgM i narastające IgG, w późnej IgG.